|
Béatrice. Eéns in de tijd en inderhaast nu alle rust alsof ze bidt in steen en op gewijd terrein terwijl de wereld óm haar raast. Wat zou het zijn, dat met haar gaat een levensboek een laatste wens of een roman, een boek voor even de droom die duurt voorbij de grens. Ik wed op een gebedenboek dat terug in het geheugen haalt de melodie van vroeger eeuw en troost
al wie is uitgeleefd. Boeken lezen is voor vrouwen het ritme van de tijd klopt hier zij dragen over, in vertrouwen op wie nog komt of overleeft. |